Pagina's

zondag 11 november 2012

weekend = arbeiten mit freugde (?)

Dit weekend (dat in mijn hoofd steevast met vrijdag begint) zat ik achtereenvolgens in Delt, Turnhout, in een fort en ben ik nu koffiekoeken aan het eten ergens ten velde.

In Delft zat ik voor mijn opleiding, ge kent dat wel zo'n studiedag met gelijkgezinden (of dat probeert ge toch te zijn) en dan moet ge 2 workshops kiezen die ge gaat volgen. Die in de voormiddag bespaar ik u (maar hij was wel de moeite, gewoon wat theoretisch) en in de namiddag ging ik boekbinden.

Echte boeken binden. Met iemand die boekbinder is. Als job.




Oké, kgeef toe het is maar een dun boekje geworden maar ik ben er wel ontzettend fier op, want ik heb dat helemaal zelf (kaft, papier, binden, lijmen) gemaakt met (hou u vast aan de takken van de bomen) geen enkele (voor de veiligheid herhaal ik het hier) geen enkele fout.
Alstublieft!
Dank u wel!

dinsdag 6 november 2012

het ging géén meter vooruit

Dames van het geschreven woord,

als ge niet tegen een portie menstrueel gezaag kunt, zapt dan weg, kijkt wat naar ranke figuren op den teevee want hier gaat het over billen, dikke, borsten, van 't zelfde slag en een vrouw dat die combinatie wat beu werd.

En over een vrouw die zich ne keer goed wentelde in zelfbeklag. Kende ze? Ikke wel, meestal in mij verstopt maar de laatsten tijd geweldig zichtbaar. 
Maar ik heb ze verdreven met sjalotten en houten kruisen.

Dus 't gaat weer. Merci. Ook voor uw geduld. Echt waar, merci.
En om u te belonen voor al dat goeds een nief kleedje. Voor Ida. 

Een patroon van de droomfabriek, in een wonderschoon stofje van bij Vermiljoen


Een aangepast patroon want ik had geen zin in een rits...Hey om de zoveel tijd kan dat hé

Een zelfgemaakt paspelleke tussen...

 En men krijge een iets te kort jurkje maar met kinderbillen mag dat. Toch?




Ahja dat de combinatie body, jurk, kousenbroek gene voltreffer is, daar ben ik mij van bewust. We houden het op 's morgens aangekleed door de papa en die heeft een voorliefde voor eum... colorblocking? 

donderdag 1 november 2012

over waarom ik niet meer naar den H&M ga...

ge moet eigenlijk wat terug gaan in den tijd.
Den tijd dat ge puber waart.

Zo met nesten in uw haar,kralen aan uw voeten, grote greenpeace T- shirts en spannende zwarte broeken.
Diene tijd ja. Ge had maar 1 mankement.

Puisten.
Om u compleet puber te voelen had ge van die meeëters nodig, liefst rood, en van't slag dat ge met een knakje kon uitknijpen.

Hoe ge u ook insmeerde met de vettigste crèmes, ge kreeg er geen.
Dus dacht iedereen dat ge ook gene echte puber waart.
Want zonder puisten, zat ge er nog niet in.
In uwe puberteit.

Een schande, vond ge het.
Ge had al den tram van de beugels moeten missen en nu die van puisten ook nog.
Ge vond de wereld geweldig oneerlijk.

Iedereen was tegen u en d'er was u niets gegund.
Awel in diene tijd...
ontdekte ge den H&M, in een andere stad.

De spiegels vergroten uwe kop zo hard, dat ge wel ne keer iets om uit te knijpen vond.
Dus als ge u niet goed voelde, ging ge u stiekem verstoppen in de kleedkottekes van den H&M en neept ge in alles wat uit te nijpen viel.

Tot nu,
ge voelde u niet goed. Ge ging dus naar den H&M .
Maar hoe hard ge ook u best deed om iets te vinden om uit te nijpen, ge kon alleen maar naar uw gat staren. Ze hadden daar strategisch nog ne spiegel geplaatst. Dat ge naar uwe kop kijkt, maar uw gat in vol ornaat ziet.
En van dat zicht werd ge niet bepaald vrolijker van.

Dus vraag ik u met aandrang: waar zijn er spiegels die uwe kop vergroten, maar uw gat verkleinen?

Z.A. Van Elders