Pagina's

maandag 25 februari 2013

mama maken?

Neen deze keer niet. Mama maakt even niets meer.
Maar ontvangt wel met veel plezier een pakje dat iemand anders maakte.

En levert het bewijs dat het hier al uitgebreid getest is.




En de'r is zelfs al voor gebeld om ne dikke merci te zeggen. Allez, Ida regelt dat allemaal zelf hé. Maar bij deze nog eens: Woehoe en merci!



En waarom mama even niets meer maakt?
Awel. Deze ochtend zei er iemand dit:

Serieus. Horizontaal. En zo kalm mogelijk. En dat voor minimum 2 weken. Da's een compromis. Opnieuw. En met uw ogen rollen, helpt niet, Sofie. Echt niet.

De dokter. Ahja. Maar k' rolde toch met mijn ogen. Maar het gaat echt niet. Dus ga'k gewoon luisteren. En af en toe eens zuchten. Ahja.

Dus bevind ik mij vanaf heden horizontaal. Soms zittend. Maar dus meestal liggend. Rustend. Geweldig kalm.

Ik ga daar geweldig zen van worden. Ik voel het nu al. Serieus.

maandag 18 februari 2013

Ctrl + c

't is weer de tijd van't jaar dat ne mens ne keer gek en zot en onnozel mag doen. Morgen mag dat dan ook stoppen al die gekkigheid, zottigheid en onnozelheid.

Ge kunt dan los gehen in een doos. Met kijkgat. Ahja, anders is't tegen de muur en gedaan.

Maar voor op straat iets minder aanvaardbaar. Ge kunt de doos dan pimpen. Ne robot maken. Of een manneke.
Maar ge kunt dan ook hopen dat uw moeder een zottigheid gaat doen.
Uit haar eigen.
Laat haar zelf een kostuum maken. Laat haar ook in de waan dat ze dat kan. Dat doet ze het misschien nog ne keer.
En als ge sjans hebt, verzamelt uw moeder al die toestanden op hare computer.  En kiest ze er het best haalbare uit.
En steelt ze een idee van ander. Met haar ogen hé. En gaat ze aan de slag.

Ze maakt ook een kaptrui, een broek (2 keer*) en ongeveer 7 handschoenen (**) allemaal uit witte fleece. En ze vindt het zowaar jammer dat fleece vestimentaire not done is want azu a gerief om te verknippen, te stikken (en te herstikken), just losmaken is wat moeilijker. Maar hé, laat ze vooral doen.

* ne keer perfect van lengte maar veel te smal, echt te smal. Dwangbuissmal. Maar geen nood, kon perfect verknipt worden voor die handschoenen. 
** want dat kan ze toch niet goed ze, azo passende handschoenen maken.

Maar zie ne keer hier:

de sneeuwman in vol ornaat...met neus voor op uwe neus.

wat ge ene keer wou doen voor de foto, uw tong verraadt het vervolg al

Carnaval is ook kermis en ge koos er ne tractor uit (nooit uw afkomst verloochenen mijn kind, goed bezig) alwaar ge niet meer af wou. De volgende keer maken we u wijs dat ne draaimolen iets is om naar te zwaaien.
'T schijnt dat dat bij uw moeder 5 jaar (begot) gewerkt heeft.

vrijdag 8 februari 2013

gevloek en getier (maar lees hier de gecensureerde versie)

ik doe daar normaal niet echt aan mee. Azo vloeken en tieren.
Innerlijk wel, hé.
In den otto, als diene voor u peist dat 50, eigenlijk 30 wil zeggen en dus maar 20 rijdt.
In de colruyt, op na zatermiddag als't vol loopt met oude mensen.
Of als ge weg moet en ge hebt een ensembleke in uw hoofd, dat just in de was zit.
Of als ge peist: yes weekend en ge ontdekt dat het nog maar dinsdag is.
Of...

Maar da's allemaal maar innerlijk hé. Voorts ben ik de zenheid zelve. (ahum, ahum, ahum)
En azo luidop? Nieje, dat kan ik mij niet inbeelden. :)

Maar toen ik effekes geleden aan't fietsen was. En mijn tas in mijn wiel belandde. En er een gat  ontstond. En mijn gsm op de grond viel door dat gat. En dat daar ne tractor overreed. (bij nader inzien naast reed, maar de gsm was er wel aan). Awel, toen heb ik mij laten gaan.


Compleet. In't Engels (en ook Frans en ook Nederlands en een paar woorden Turks).

En na dat vloeken, kwam de aanvaarding. Dat die tas echt om zeep was. En uiteindelijk maakte ik een nieuwe. Opvouwbaar enal. Volgens recept 10. En dat laatste zonder gevloek. (geloven wie geloven wil :)