Pagina's

vrijdag 15 november 2013

nachtleven


Oscar is groot (en ook wel een beetje dik, al ben ik de enige die dat mag zeggen).
Oscar is lief (en de liefde tussen hem en zijn zus is onbeschrijfelijk, wijlen onthouden dat, 't staat in ons geheugen gegrifd, voor als ze elkaar beginnen aan te vallen).
Oscar is schattig (en nu vooral aan't brabbelen, bellekes aan't maken, dadadadada aan't zeggen en lachen hé).
Maar Oscar is vooral geen slaper.

Ik heb nog nooit zo'n zwaar nachtleven gehad. Dit weekend werd hij dan nog eens ziek. En toen sliep bij in totaal 12 u. Op een heel weekend. En ik dus ook.

Maar hij is lief. En als hij wakker is, is hij (na een tijdje) ook vrolijk.
Maar ge moogt er gerust op zijn ik spreek hem op zijn gedrag aan, binnen een jaar of 15, als hij wilt uitslapen ;)

Dit gezegd zijnde, komt ge hier niet om te lezen hoe weinig ik slaap en wilt ge een naaisel zien. Liefst 2, maar daar doe'k niet aan mee ;)

(tussen haakskes, ge moogt mij wel een update van thuis geven, want ik kan niet meer volgen hé, da's zowat mijn ikvalinslaapvoortvuur!)

Dus een naaisel. Voor de zus. De wulpse.
Om 2 redenen: dankbaarheid en fierigheid. Het laatste omdat ze terug studeert.

En vanaf heden in stijl.

Met een vinktas

Met een kleinere bodem, perfect voor een classeur. En langs binnen wat zakjes met elastiek. Om toch wat orde in de chaos te scheppen. 

 Succes!

zondag 3 november 2013

ik heb nog nooit...

Ken je dat spelleke? Awel ik heb een aantal dingen nog nooit gedaan, die de meeste mensen onder jullie wel al deden. En omgekeerd. Maar die ga ik hier niet allemaal publiceren. Ahneen, ziet dat ik er één vergeet en dan peizen jullie verzekerst: WTF? En dat heeft die Sofie wel al gedaan ofwa? Of dat meent ge niet, dat die zo'n seut is dat die dat nog nooit heeft gedaan. 

Mijn internetimago zou een deuk kunnen krijgen.

Maar waar ik wel voor uitkom is dat ik nog nooit een dekentje maakte. Ik volgde al eens bij de tiretten een DITje hierover. Lang geleden, maar maakte toen een sjaal.
Maar nu maakte ik een dekentje.

Met fleece.
En zelfgemaakte paspel.

Wat ik me had voorgenomen nooit meer te doen want 't sop is de kolen niet waard, maar ja af en toe moet ge eens afwijken van uw principes hé.
Maar het ging over een dekentje. Een zacht.

Dat werd dan ook getest
...door een dochter die moest doen alsof ze sliep...

...en door een zoon die het dekentje meteen wou opeten.
 
Er piepten een paar voeten uit die de mama dan weer zou opeten (maar hé, ik heb nog nooit...)

Voor baby Sander. Alstublieft