Pagina's

zondag 29 maart 2015

daad bij woord voegen

Op dit moment ben je op een feestje, ergens in een wonderschone villa.
Geen villa van rijke mensen maar gewoon de villa.

Daar vier je feest voor iemand heel bijzonder.
Iemand die je na aan het hart ligt.

iemand die het waard was om uwe kalender ruim voor deze dag te nemen, 40 dagen voor vandaag uit te tellen, 40 vrienden te mailen en deze uit te dagen om elke dag van deze geweldige veertigdagenperiode iets op te sturen dat aan haar deed denken, dat allemaal zonder dat ze van iets wist.

Ge zijt in uw leven nog nooit meer dan 40 dagen op voorhand met iets bezig geweest
en ge hebt ook nog nooit zoveel moeite moeten doen om te zwijgen

maar soms moet je iemand verwennen die steeds een ander verwent.

tot daar het goede nieuws. Ge had u zelve ook bij die veertig vrienden gerekend maar daar bleef het bij. De datum dat ik iets moest versturen lag ik te slapen, te rusten, over te geven of gewoon dwaas te wezen.
Gelukkig waren de andere iets plichtsbewuster dan jezelf.

Maar kijk, vandaag op het feest kan je toch nog iets afgeven.
In december maakte je een eerste lichtjesslinger, passend in uw zwart wit idee.



Helaas lieten alle lichtjeshouders los. Allemaal, stuk voor stuk. dus je mailde wat rond en kreeg een nieuwe handleiding toegestuurd en ging vandaag weer aan de slag.
Het mocht wat meer kleur hebben voor haar...





Happy birthday!

lichtjes: Lolalilie
zwart/wit papier: Ava
gekleurd papier: Action



zaterdag 28 maart 2015

over de draad terug oppikken

Meer dan een maand was het hier stil.

Stiller dan muisstil. En neen, geen stilte voor de storm.
Gewoon rustnemende stilte.

Zo van die stilte die je doet nadenken. Over wat je wil. En niet wil.
Misschien vooral dat laatste.
Helaas luistert het lijf niet altijd naar het hoofd. En wat je niet wilt, gebeurt soms toch.

Eigenwijs in al zijn facetten, zegt 't lief dan. Hij draait daarbij eens geweldig met zijn ogen. Hij is daar (en gelukkig nog in tal van andere dingen) zeer goed in.
Maar laat me ook alleen met mijn stilte.

En rust.
En die was nodig.

En ik schrijf dit om te melden dat ik de draad weer opneem.
En dat niet alleen doe. Want ergens in mij groeit er nog een mini-mensje.

Die ervoor zorgt dat ik moet rusten en bekomen.
En ik heb besloten daar mijn tijd voor te nemen. Want echt, 3 keer geen roze wolk als je zwanger zijt, dan kan je maar beter genieten van uw miserie.
Maar ook echt, mijn tijd nemen is relatief hé. Op't einde van de rit moet dat mini mensje er gewoon met tien tenen, vingers (ook liefst tien) en een lach ter wereld komen. En doorslapen. Dat liefst ook.

Zodat ik er echt van kan genieten :)