Pagina's

maandag 28 december 2015

over K3: kerst, kleren en internetaanKopen

Ergens midden december (dacht ik) lanceerde mon depot een nieuwe lading Lily Balou stofjes.
Mijn ogen werden direct aangetrokken door een rode stof.
Ik weet niet hoe dat bij u zit, en er moet zeker een naam bestaan voor dit soort mensensoort, maar bij mij stopt dat niet bij de aantrekking van de ogen alleen. Neen, één of andere cerebellumachtige verbinding zorgt ervoor dat mijn rechterhand op dat moment (echt waar, het moet een fractie van een seconde schelen maar zeker niet meer) naar de muis gaat en klikt en dat ik, nadat ik wat codes heb moeten vervolledigen, meestal 2 dagen later de postbode over de vloer krijg.

Dus kijk, ik kan daar weinig aan doen. En inderdaad, de volgende dag stond de postbode hier. Met een pak in de hand dat aan mij gericht was, met daarin, een schone lap rode tricot stof


Ik vind dat iets wonderlijks. Het rafelt niet, zit (meestal) snel in elkaar en vooral...miltifunctioneel inzetbaar. Hemdjes, pulls, joggingsbroeken, kruippakjes, ondergoed,... alles behalve kleedjes. Ik vind het lastig om dan niet direct aan een slaapkleed te denken. Maar kijk. met kerst in het vooruitzicht, vroeg ik aan een aantal kenners een geschikt patroontje voor een trictokleedje. Hilde gaf me de tip om de Candydress van La maison victor te proberen.

Twee weken voor datum tekende ik voor Ida een candy dress in maatje 116, Oscar het Theo hemd in maat 98 en voor Jef gebruikte in het patroon van kiind in maat 68. Alledrie patronen die ik nog nooit had gemaakt.
Nog nooit. En al zeker niet in tricot, want buiten het kopen daarvan heb je daar eingelijk ook niet zoveel ervaring mee.

U begint dat hier al door te hebben. Zeker als u mij al enige tijd volgt. Deadline. Een strakke.
Zo één van dinsdagochtend (ohja om 5u begonnen) een candydress, woensdagavond een jumpsuit én donderdagochtend een hemdje mét lange mouwen. Want donderdag vertrok je naar Frankrijk en moest het geheel af zijn. Graag.
Zeer graag zelfs.
U denkt? Die Sofie, die overdrijft. Zo last minute? Onmogelijk! En haar valiezen moest ze die donderdag ook nog zeker maken?
Helaas, er zijn getuigen. Veel getuigen. Een naaiclub vol met getuigen!

En dan nu enkel nog beelden. Want die zeggen soms veel meer dan heel deze tekst samen.

Kleerkastfoto...
Aanpassingen: maat 116, 3 cm aan elke kant smaller gemaakt. Lange mouw van bestaande pull overgetekend. Halsboord gemaakt van tricot.




Met wat actie!



En samen ziet dat er zo uit...


En dan kunnen we enkel nog zeggen

zaterdag 19 december 2015

over eigenwijze bambi's

Excuseer. Een aandachtige lezer had iets verwacht met wat rode stof enzo. We maken vooruitgang. Er werden maar liefst 2 patronen geknipt én dat terwijl Jef de hele dag in mijn draagdoek zit én Oscar ergens anders aan mijn lijf hangt (ik heb veel lijf om aan te hangen,dat scheelt) en Ida ergens aan het bmx'en is (hart vasthouden). En kijk in een verloren moment dacht ik: ik werk eerst een rok af. Dus die rode stof, die ligt er nog even. Maar we hebben nog tijd.

Foute gedachten, ik moet er mij leren tegen wapenen.

De titel ging oorspronkelijk iets minder mooi, iets minder omfloerst, iets meer met een vloekwoord zijn
of drie.

Want de bambi's die ik koos waren meer dan eigenwijs. 

* het begon al met het patroon. Neen, het is niet de moeite om te googlen. Ik deed het immers voor u en ik vind werkelijk niemand terug die deze rok al maakte. Maar geloof me op mijn woord: deze rok was bedoeld om er anders uit te zien. 
* mijn geduld werd meermaals op de proef gesteld. Ik begon er VORIGE herfst aan. En kijk, op de valreep, een jaar later klaar. En dat beste mensen, is me nog nooit overkomen. Nog nooit (tenzij u alle in de vuilbak gekieperde projecten meetelt)
* de voeringstof gleed weg, rafelde uit, kon niets van mij verdragen. En dat werd geweldig wederzijds.
* de rekker werd uitgerekkerd door mijn bruut kracht. Maar hey, dat kon er nog bij hoor!
* ik stikte eens de voering met valse plooien. ohja, die f*cking voering.
* ik knipte in het voorpand terwijl ik eigenlijk een knoopsgat diende te maken

Maar het is af. Af, af en af.
 U ziet het misschien niet maar het heeft 2 zakken in het voorpand. Een handigheid voor Ida.


Liefelijke bambi's, dat doet wat met ne mens...serieus. Daar worden liefelijke meisjes ook een beetje eigenwijs van.

Onderrok komt enkel piepen als ge de zakken zoekt, sjans ;)

En mocht je het verhaal niet lezen, zou je toch zeggen...bambi's hoe schoon is dat nu?
Ik weet wel beter!

donderdag 17 december 2015

over de tijd van het jaar



Die donker wordende dagen, het verschijnen van lichtjes her en der, het krijgen van kaartjes, versieringen in en buiten huis,...
Ge weet 't is de tijd van't jaar, ge daar soms heel lyrisch van worden.

Soms ook heel cynisch.

Soms ook geweldig euforisch.

Vandaag even het laatste want het eerste kaartje viel deze week in de bus en ja gij zijt zo iemand die hoopt dat er nog veel volgen (hint,hint, hint)
En nu hebt ge daar dit jaar iets voor uitgedacht. In plaats van schoon op een rijtje dacht ge nu: de boom in!

Letterlijk dan

Een halve washi tape boom, met als kerstbal al een kaartje.
een halve vraagt u zich af? Wel dit is geplakt tegen een hoek in de muur.
Dus om 't hoekje komt de boom piepen (oké ik zit misschien al net iets te lang thuis, maar voor mij was dit geweldig grappig en goed gevonden, nu draai ik zelf met mijn ogen. Dat laatste is dus toegestaan ;) )

en net als toen en toen is het nu ook weer van datte. De jaarlijkse nieuwe kerstbal.

En ook wel bandwerk.
Nu niet meer Ida alleen, ahneen Oscar moest er ook aan geloven.

Al hebben we het vroegtijdig stilgelegd. Jongens met rsv, laten zich niet zo gemakkelijk overtuigen om mee te doen.



Geniet ervan! Want voor je het weet zijn die flikkerende lichtjes, die vallende naalden, die kaartjes in de bus, familiefeesten, vriendenfeesten,... zo weer voorbij!

En hier vieren we dat in een schoon stofje. Dat is toch het plan, dus als alles lukt...
zien jullie weldra dit schoon stofje verwerkt.
Benieuwd? Awel ik ook!

maandag 7 december 2015

save the best for last?

Dames en heren

de laatste week voor bloggers for life gaat nu in. En ik moet eerlijk bekennen, week na week overtrof het mijn verwachtingen. Ik hoop die van u ook.
Maar deze week?
Deze week werd ik van mijn sokkel geblazen en vrees ik dat "loss gehen" het enige antwoord hierop is.
Ik hoop bij jou ook.




33 | Jace did it | 34 | Kaatje Naaisels | 35 | Khadetjes  | 37 | Liesellove  | 38 |Nononsonsmoms | 39 | Paspelpoezen  | 40  | Remi&Henri  | 41 | Stannel  | 42 |Van Jansen  | 43 | Woohoo – by Davina  | 44 | Emma en Mona

Ook keuzestress gekregen? Awel, ik ook :)