bloggers for life part IV

Dames en heren

echt waar, u overtrof uzelf. Het zal niet gelegen hebben aan mijn reclame vorige week.
Ahneen, ik deed zeer egoïstisch.

Maar kijk, ik ben op tijd tot inkeer gekomen en bij deze zal ik jullie deze én volgende week braaf alles voorstellen.

En meer info vindt u door hier de linken te openen.

Klik door via onderstaande links naar de desbetreffende sites :

24 : http://hildeathome.blogspot.be/2015/11/bloggers-for-life-on-road.html

28 : http://madebymamasha.blogspot.be/2015/11/bloggers-ole-for-life.html

32 : http://vanatotzetje.blogspot.be/2015/11/bfl-de-kleine-prins.html

29 : http://myminniemie.blogspot.be/2015/11/bloggers-for-life-minniemie-gaat-voor.html

30 : http://misswobie.blogspot.be/2015/11/bloggers-for-life.html

25 : http://iene-miene.blogspot.be/

23 (en ook 22) : http://honderdachtentwintig.blogspot.be/2015/11/bloggers-for-life-mini-clothes-for-maxi.html

27 : http://liezewiezewoes.blogspot.be/2015/11/de-warmste-week-met-de-warmste-sjaal.html

31 : http://spurrewubsie.blogspot.be/

26 : http://ldotco.blogspot.be/2015/11/music-for-life-bloggers-for-life.html
44 :  http://emmaenmona.blogspot.be/2015/11/emma-en-mona-voor-bloggers-for-life.html

Braaf hé van mij ;)

En als u nu even braaf bent, koop dan zeker een lotje of 3, 4,...

Confessions of a (drama) mum

Aan deze tien zaken kan je zien/horen/ruiken/... dat je met een gezin te maken hebt.
Met jonge kinderen.

Of gewoon met een ongeorganiseerde moeder.

In ons geval, de beiden. Ik geef het toe!

1. Als je af en toe iemand in huis ziet rond huppelen op één been. Het betreft hier een volwassen persoon. Niet als spelletje. Integendeel. Er worden tegelijkertijd wat vloekwoorden binnensmonds gehouden. Een klein metertje van de springende, huppelende (uw wilt niet weten welk bijvoeglijk naamwoord best bij mij past) volwassenen een blokje, een stuk trein, een kopje,... een object alwaar je gemakkelijk op kan stappen.

2. Slabben. Echt overal. Op uw schouder (alsof dat helpt), aan de computer, in de keuken, in de zetel, in uw bed (keisexy om dat tijdens het occasioneel geknuffel van onder uw lief te halen), in het bedje van de kleine, aan het bedje van de kleine, in was, in de wasmachine en als ge sjans hebt zijn er nog een paar opgevouwen in de buurt van de verzorgingsmat.

3. Beveiliging. Dat kan in verschillende vormen voor komen. Wij hebben een hekje aan onze trap staan. Om te vermijden dat Oscar naar boven komt. Helaas trekt hij het er ook van tussen dus staat het er meer als sier. Bij sommigen zijn de hoekjes afgedekt, ligt er iets om geen vingers tussen de deuren te krijgen, is er een tuinhek geplaatst rond de kachel. onze hoekjes zijn onafgedekt en dat zie je wel eens aan het voorhoofd van één der kinderen hier.

4. "Let niet op de rommel". Mijn moeder zei dat vroeger al en dan moest je echt zoeken naar een kussen dat een centimeterke scheef gezakt was of een kurkentrekker die niet meteen opgeborgen werd. In mijn huis mag je écht niet letten op de rommel. Want net zoals slabben, vind je het overal. Al proberen we ons bed te vermijden.

5. Ge vraagt uw regelmatig, zo niet meermaals per week af, wat je toch deed met uwen tijd als ge geen kinderen had. Als je logisch nadenkt weet je dat het onmogelijk is om al die tijd geslapen te hebben, maar het lijkt toch echt zo.

6. Het hoofdschuddende communiceren, oogtrekkend ongelijk geven, met vingers wijzende informatie doorgeven,...alles om de andere duidelijk te maken dat er iets moet gebeuren zonder daar woordelijk de nadruk op te leggen. Veelvuldig gebruik tijdens familiefeestjes, zodat je precies ten alle tijden alles onder controle hebt.

7.  Fierigheid op alles wat het nageslacht produceert. Dat kan van kak op het potje tot kunstwerken zijn. bij he teerste ben je blij dat hij het volgens het boekje doet, bij he ttweede stimuleer je om haar eigen weg te zoeken. Wij hangen alle (kunst) werken omhoog in onze toilet, trekken er een foto van als we geen plaats meer hebben en die foto komt in een boekje terecht. Ik fier? Understatement!
(u snapt dat we kak niet omhooghangen, Da's er over, maar foto van getrokken. Check!)

8. De snelheid waarmee gij naar't wc kunt, uw kunt douchen, uw andere kleren aantrekt, uw haar fatsoeneert is gelijkevenredig met de snelheid waarmee Usian Bolt optrekt in zijn finales. Dat allemaal om het in uw eentje te kunnen doen. Want één aarzeling en heel uw kroost komt mee in diene wc (zo blij dat de jongste nog blijft liggen), staat er ene in de douche over te dragen van de andere (zo bij dat de jongste nog niet kan praten), staan er al vuile handen op uw pas gestreken kleed (zo blij dat de jongste niet overgeeft) en wilt uw dochter hetzelfde kapsel als gij nadat ge het hare met veel moeite in twee vlechten had gekregen.

9. Het ontsnappen van uw moeder uit uw mond. Uitspraken die gij later nooit ging zeggen, die ge met volle overtuiging toch maar zegt. Dingen die gij nooit ging doen, toch met volle verstand en voorbedachte reden doet. En u er zelf op betrappen dat ge af en toe en heel stiekem een beetje op uw moeder lijkt.

10.  Contentementig gezucht. Als jullie allen op tijd gewassen, gekleed én gekamd geraken. Als jullie eens geen tut, reservekledij, poppetje, speelgoedje,...vergeten zijn. Als jullie uitgeput in de zetel ploffen na een drukke dag. Als ze ne keer op een ander mogen slapen. Als ge vrienden ziet en die zeggen: ge doet dat zo slecht nog niet.
Maar vooral als er eentje zegt: mama, gij zijt toch de liefste van Afrika hé.

de liefde

Het begon in de kleuterklas. Naar't schijnt. Ik had daar een lief. Veel weet ik er niet meer van, alleen dat ik er smiley badges van kreeg. Op dinsdag kreeg Carolien die, op woensdag Sarah, op donderdag Vanessa en vrijdag Valerie.

Hem zie ik heel af en toe nog terug. Zonder smiley badges. Gelukkig maar.

Toen werd ik plots elf en ging op scoutskamp. Niet mijn eerste kamp maar wel de eerste keer dat mijn  hormonen op hol sloegen. Compleet op hol. Bakvisserig op hol. Gelijk in de Joepie. Ik ging internationaal. Een Ier. Die toevallig op vakantie was en zo meemocht op kamp. En mij mijn eerste kus gaf. In het bijzijn van één van mijn beste vriendinnen. Want die sprak Engels. Ik kon enkel: aaai luuuw joe zeggen.
Hij zorgde ervoor dat ik niet bang was in het donker. 'T was van korte duur.

Hem zag ik toevallig deze zomer terug op facebook. in een trouwkostuum met naast hem zijn Ierse deerne. 

Tussen mijn vijftiende en zeventiende is er een waas van verliefdheden/ lusten/zottigheden. Sommigen waren onvergetelijk. In al hun goedheid. Zo waren ze niet allemaal. Helaas.

Waarvan: de one night tent, de toyboy, de juiste jongen uit het verkeerde dorp, de verkeerde jongen uit het juiste dorp, de geheime verliefdheid, vakantieliefde, de kerel met de gepimpte scooter, het weddenschapslief, 't ex-lief van mijn beste vriendin, een internetdate en een beste vriend crush.

Met geen van hen hield ik het langer dan drie maand uit, met sommigen zelfs geen hele avond. Hier zie ik er niet zoveel van terug. Misschien bij sommige maar best ook ;)

En toen kwam ik Jan tegen. Ook op de scouts. Even oud als mij. Goed en degelijk. We lachten heel wat af na school. En in't weekend. Gingen samen kamperen. Naar het eindejaarsbal. Hij was mijn eerste échte liefde. Zo voor eeuwig en altijd. U kent dat wel. Man, wat was ik verliefd. Hij was zo sterk. Voorspelbaar. De wereld was van ons. Dacht ik.
En u voelt aan uw kleine teen dat er een maar aan zat te komen. (Of u las mijn persoonsbeschrijving eens goed door). Goed en degelijk bleek ook een *eikelig* kantje te hebben. Hij had aan mij niet genoeg.
Mijn wereld verging. Echt. Gedaan met sprookjes, vertrouwen, zelfvertrouwen en lachen.
Gedaan met onvoorwaardelijke liefde.

Naar Jan kon ik lang niet kijken met een gevoel van stompen recht in mijn maag. Ik zag hem nog (scoutsgewijs) regelmatig. Ik heb hem vervloekt met alle vormen van schijterij. Haar ook natuurlijk.

Alles slijt. Nu zie ik hem heel af en toe nog eens. En kan ik enkel lachen om mijn verliefde naïviteit.

En toen zag ik Tom. Hij was roadie van een plaatselijke band en stond op een podium te prutsen met wat draden en snoeren en ik zuchtte: waarom kan er zo iemand eens niet verliefd worden op mij. Iemand met een passie. Ohja iemand met een poepke gelijk hem (een beetje oppervlakkigheid is mij niet vreemd). Verder dan gezucht is het toen niet gekomen.
Maar als ik terugdenk aan mijn gezucht voel ik het allemaal weer opborrelen. Een dikke week later bleek dat hij ook zoiets moet gedacht hebben (alleen van dat poepke ben ik niet zo zeker ;) )
Hij bracht mij in de war, nam me mee naar optredens, bracht me van mijn stuk, zei dingen waar mijn lachspieren de dag nadien nog pijn van deden, stelde zichzelf in vraag, was kritisch, zei dingen waar ik even niets op wist te zeggen, deed mij genieten.
Ik speelde van "hard to get" (remember Jan) Maar heel lang heb ik dat niet kunnen volhouden. Tom kwam zeer regelmatig naar mijn kot om mijn verdriet weg te nemen, om mijn hart en lijf te vullen met een warmte, om mij te veroveren.
En 't is hem gelukt. En hoe, jongens toch!
We schreven lange brieven naar elkaar, hij begon terug te studeren, ik ging naar het buitenland op stage, hij kocht mij een ring, we gingen op reis naar Kroatië, hij leerde me een andere Sofie kennen, eentje die ook rustig kon zijn, eentje die zich niet steeds (woordelijk) moest bewijzen.
Hij bleek een veel betere student te zijn dan dat iedereen dacht, ging ook op buitenlandse stage én ik moest hem bezoeken. Drie maanden zonder hem, bleek toch wat veel te zijn.Hij koos jobs uit die hem boeide en liet mij bloeien. We waren er bij als er vuurshows gegeven werden, hielpen mee een circusschool oprichten.
Hij wou met mij samenwonen, ook al kon ik niet koken. Dat gaf al eens vonken. Letterlijk én figuurlijk. We gingen nog meer op reis, we droomden van een lange reis. Tom jaagt zijn dromen na en een paar jaar later gingen we 6 maand op reis. Hij met daden en ik met woorden. We kochten daar een moto, vierden carnaval in Brazilië, trokken van hier naar daar,...Een aanrader zo'n reis. Hij behaalde ondertussen nog wat diploma's, we maakten nog een paar keer geweldig ruzie, Ik werd reisbegeleider en ging naar Molenbeek werken, een school mee verder opstarten.
Hij trok op roadtrip en ik werd zwanger (van hem hé). Ik leerde stikken. Hij fietsen maken. We gingen nog steeds naar optredens. Minder regelmatig. Zijn vrienden werden die van mij.
We kochten een huis (en kregen eerst Ida), hij verbouwde dit, ondertussen werd ik nog eens zwanger van Oscar. We verhuisden en ik werd nog eens zwanger van Jef.

En nu zit ik hier. Terug te zuchten.
Oh man. Hij zit onder mijn vel. Mijne Tom, al 12 jaar lang.

Meer van dat, alstublieft

(Disclaimer: dit is een redelijke subjectieve weergave. En hoewel ik mijn best heb gedaan om te informatie zo lief en foutloos weer te geven, kan ik niet verantwoordelijk gesteld worden voor eventuele meningsverschillen, trauma's of andere beschadigde consequenties. Voor eventuele opmerkingen of aanvullingen, gelieve te mailen. Waarvoor dank!)

Blogger for Life, part III

Dames en heren,

zet u neer.
Geniet van deze stuk voor stuk prachtige creaties, allen met veel liefde, geduld en wat onzekerheid gemaakt. Dat laatste is nergens voor nodig...dat kan u na het zien van deze foto's alleen maar beamen.
U klikt op de link onder de foto en dan kom je op een (gast)blog terecht met alle info.
Echt alle info.

Ik zeg het u, die Annelies en Sarah, zijn organisatorische wonders.
U leest liever "den facebook", geen nood, daar is er de geweldige Eva om alles in goede banen te leiden.

Kortom,
zet u neer.
En Geniet.

Ohja en koopt een lotje. Of meerdere, dat mag ook.

Het Berrefonds en moeders voor moeders danken u!
(en ik ook wel een beetje)


Nele De Schepper


Ienemiene


StraightGrain


leven met Liv


P'tits Monstres


Sarah


Juffrouw Kersjes


Toertjes en pateekes


Maanvin


Mamadammeke


Querida


Ohja en haast u, want volgende week is er weer meer van dit schoons!

Ken je dat gevoel?

Ken je dat gevoel dat je na een veel te korte nacht, heerlijk staat te douchen? Dat ge geniet van dat water op uw huid, dat de warmte alle slaperigheid uit je lijf spoelt. Dat ge één of ander mous'ke pakt, gekregen uit een of andere winkel waar ze producten verkopen met de naam "oriental dream" of "zensation" en waar de muziek gegarandeerd wat oosters geïnspireerd is? En ken je dan het moment waarop je gelukzalig zucht, tot je in de verte jouw kleinste koter hoort wenen? Ge bij uzelve denkt: van 5 minuten wenen is nog geen enkel kind gestorven,dus ge uw haar insopt en er plots een ander kind naast u staat met de mededeling dat hij naar "walet" moet (voor de niet verstaanders onder ons van het Oscar dialect: toilet) en tegelijkertijd heel uw badkamer onderpist en uw dochter die binnenstormt, valt in de plas pis...

Of herkent ge dit...ge moet iets dringend in orde maken voor een feest. En de kers op de taart moet uit uw printer komen, maar die inkt is op. Dus ge stuurt uw manlief naar de winkel. Fier als een gieter komt die thuis met een duopack cartridges, scheurt de verpakking open om dan te ontdekken dat het de verkeerde zijn. En ge had nog maar tien minuten.

Of het moment dat ge met uw kleinste zoon besloot pyjama-dag te houden. Gij draagt feitelijk geen pyjama's, maar ge hebt wel nog ergens een slaapkleed liggen. Door een nog teveel aan kilo's (vooral aan buik en gat) komt dat onzedelijk kort, maar hé uwe zoon weet dat toch nog niet. Ge geeft hem eten en net op dat moment leveren ze een pakje aan uw deur. Ge twijfelt maar denkt, ahneen als ik niet opendoe moet ik sebiet naar de winkel teruggaan, dus ge doet open en ge staat daar voor uw deur met uw onzedelijk kort slaapkleed, ondergoedloos en met een Jef die bij zijn boer ook nog kotst. Ge hebt uw nog nooit zo "ma flodder" gevoeld.

Awel dat gevoel had ge nu eens niet als ge dit kleedje maakte. Neen, want dat ging zoals een douchemoment uit de film, een steeds zelfmetinkvullende printer en onzedelijke korte slaapkleedjes aan een stel benen en lijf dat het hebben kan...Perfect dus

met een print die achteraan perfect doorloopt (allez de grijze streepjes toch)

compleet gevoerd voor de koudere dagen

De stof, het model,... allemaal op het lijf geschreven van uw dochter.

En oh boy, het is nog maar woensdag...wat gaat de rest van de week wel niet geven?

stof: bambiblauw
patroon: bonitajurk, La Maison Victor
biais: Veritas

Berrefonds

Annelies had een geweldig idee, dat kon u al lezen.
Dat er prachtige dingen de komende weken gaan verschijnen, kan u hier ook volgen. (fb - pagina)

Ik engageerde me om iets te maken voor het Berrefonds, dat kon u ook al lezen.

Dat zoiets naaien niet simpel was, daar zijn getuigen van.

Ik wou eerst het kleinste wikkeldoekje maken, maar zelfs al typend komt het kiekevel weer opzetten. Ik kreeg het niet gedaan. Echt niet.
Het moeten afstaan van zoiets kleins voelt zeer onwezenlijk aan.

Ik raapte al mijn moed bij elkaar want als ik het al moeilijk had met dit te stikken, hoe moeten die ouders zich wel niet voelen als zo'n dekentje moeten gebruiken?
Het moest tot in de puntjes perfect zijn. Ik denk zelfs niet dat ik ooit langer deed aan het knippen, bedenken van stoffencombinaties en het ineensteken dan nu.

Want je wilt het beste voor zij die het beste niet lang hebben kunnen koesteren. Dat verdient toch enkel perfectie, niet?

Kijk eens ook bij: Lies - Jo - Sofie - Mieke - Fien - Nancy - Tine - Marjolein - Mieke, zij gingen ook aan de slag voor het Berrefonds

stof: remember me - Liesellove, fleece ook vandaar.

patroon: Berrefonds

rimpelrokje...ofte het verhaal over ALS - DAN

Als Oscar een middagdutje wilt doen
Als Ida dat ook wilt doen
       of Als Ida haar rustig zelf kan bezig houden
Als Jef gegeten heeft
      of als Jef nog lang niet moet eten
Als ik zin heb om mijn machine boven te halen
Als de stof al geknipt is
Als de naalden van de overlock vervangen zijn
Als Tom niet thuis is
Als de tafel ontdaan is van al zijn etensresten
Als de grond onder de tafel ook ontdaan is van alle gemorste etensresten
Als Ida akkoord is met de stof
Als Oscar een lang middagdutje wilt doen
       of toch als Oscar een uurtje wilt rusten
Als Jef geen krampen heeft
Als er geen bezoek komt
Als er geen postbode aan de deur een klapke komt doen
Als ge u niet laat afleiden door de virtuele wereld
Als ge uw overlock installeert

Dan kan het zijn dat er een rimpelrokje van onder uw machine rolt.
Het is dan nog geen zekerheid, maar vandaag waren alle "alsen" voldaan en ge had er nog zin in ook.

op mina dotters wijze maar met voering. Ik ben nog niet helemaal overtuigd van de combinatie van de twee.

En met styling door uw dochter zelf. 

Die zowaar even haar BMX aan de kant zette, haar skinny jeans uittrok om haar innerlijke prinses compleet los te laten.

stof: art gallery, uit plaatselijk stoffenwinkeltje Juist gepast

elastiek: veritas

smaken verschillen.

We kunnen daar uren over discussiëren, maar met een dochter als Ida in huis brengt het toch niet veel op.
Als ze van mij mag kiezen, echt kiezen, uit bijvoorbeeld je gehele stoffenkast, kiest ze er ZELF iets uit, ook al probeer je haar om te praten met andere stofjes, ideetjes. Haar idee blijft overeind, hoe hard je ook probeert.
Dan had je ze maar niet moeten laten kiezen, bedenkt ge u dan.
En ge onthoudt dat dan tot de volgende keer.

Zoals nu. Ida mag naar een verjaardagsfeestje en ze koos zelf het stofje uit. Ik maakte er een menina van, ideaal voor vijfjarige meisjes. Ik kocht wat schmink en hopla, Ida kan gaan feesten.

Het hoeft vandaag niet allemaal en altijd te serieus zijn hé :)

stof: soft cactus (de bloemen) 
knopen: veritas
patroon: menina uit Zo geknipt!