Pagina's

zaterdag 29 april 2017

mais il est où le soleil?

De vraag die ik me de laatste dagen meermaals in verschillende talen heb gesteld.

Niet dat er geen zon was, maar ik dacht eerder aan een zacht lente zonnetje, zo eentje die mijn sproeten doet verschijnen, zo eentje die blote tenen toelaat, zo eentje dat de mensen niet raar naar jou kijken omdat je per sé met blote benen buiten wilt lopen,...

Zo eentje gelijk vandaag maar dan voor wat langer dus...

En omdat in stilte afwachten niets voor ons is, ging ik aan de slag met een zonnige,zomers, vakantiegevoel oproepend stofje. Allez voor mij dan toch, misschien draait u gewoon met uw ogen als je het ziet. En een broekenpatroon.

Want laat u vooral niet misleiden: je ziet Ida misschien al eens op een feestje in een kleedje, het blijft toch een voorstander van broeken.
(of eigenlijk shorten, maar daar moet de zon toch nog wat meer haar best voor doen ;) )

 Het stofje vond ik bij Veritas. De zakken zijn een overschotje van hier.
Het patroon is de Lulu, uit de laatste La Maison Victor.

En met een wel heel bereidwillige model geeft dit dit....

met veel plezier en onnozelheid presenteert ze haar nieuwe aanwinst...



De kleine broer moest er ook eens bijkomen en let op het strategisch geplaatst drinkbusje, express. Jawel. Mijn dochter denkt na over haar shoots ;)

En dit is één van de weinige kledingstukken die ik maakte die al spontaan door haar gekozen gedragen werden.

Maar betere foto's zijn daar helaas niet van ;)

Conclusie:  toppatroon voor mijn topdochter 



patroon: Lulu broek, La Maison Victor mei-juni 2017 - maat 116 gemaakt, van lengte net gepast, ik kon de zoom niet doen zoals ze het voorschrijven
stof (buiten het restje), fournituren: Veritas

vrijdag 28 april 2017

Hulp bij het plannen van onze reis...

Ik weet het, normaal is vrijdag de dag waarop je een lijstje te lezen krijgt van 5 dingen die op de één of andere manier vrband houden met elkaar.
Awel, deze keer niet. Ahneen, ik schakel jullie gewoon in om onze reis onvergetelijk te maken.
Met als beloning: eeuwige dankbaarheid. Hell yeah!

De kogel is door de kerk. Wij gaan dit jaar kamperen in Catalonië.
Serieus.
Dat het ver rijden is dat weten we al
Dat ze daar een soort van Spaans spreken ook.
Voorts hoop ik hier nog wat info te vinden:

Maar kruis ik nu mijn vingers en hoop dat jullie massaal verborgen parels, ervaringen (met kinderen tot 6 jaar), keileuke maar toch klein maar fijne campings,...willen delen met mij.
Echt. Denk aan de eeuwige dankbaarheid en weet je wat...ik stuur je nog een kaartje ook op.
Volgens google translate zeggen we dan binnen een dikke 2 maand:

fins a la propera


vrijdag 21 april 2017

lijstje van 5


Voor vandaag presenteer ik u de 5 principes rond opvoeden die ik op gaf nog voor de oudste 1 jaar was.

  • met stip op nummer 1. DE TUT. 't kind werd geboren met een enorme zuigkracht (volgens de verpleegsters, wat wist ik er van?!?) en de'r moeder (ik dus) er van overtuigd dat het kind noch een tuttemie noch een duimzuiger mocht worden. Dus volgens de verpleegster zat er maar één ding op: heler dagen met mijn pink in 't kind de'r mondje zitten of met mijn borst. Welgeteld één dag later kreeg de dochter een tut. Ongeveer 3 jaar later was ze er vanaf. 
  • mijn kind zal nooit studio 100 in huis hebben. Serieus. Ik vond dat niet kunnen. Niet dat ik iets tegen onnozele figuren heb (in mijn tijd grote fan van de pratende hond) maar commercieel gedoe, 't ligt toch niet in mijn favoriete koopschuif. 't kind was nog niet geboren of Tom kwam met een zacht, grappig clowntje in't rood af. Wisten wij veel wie dat was. Bumbalu. Blijkbaar, de beste vriend van Bumba. Nadien kwam er nog een dvd in huis, een poster van K3,...
  • het is oké als een maaltijd eens niet zo gezond maar geweldig lekker (ongezond) is.
  • ik zal steeds pedagogisch verantwoord bezig zijn met mijn kind. Of niet. Echt niet. Ik kan gerust in mijn zetel zitten kijken hoe (on)verantwoord ze buiten spelen. Zonder schuldgevoelens. Nem
  • daarnaast het overladen met aandacht, eens negeren van tijd tot tijd, in ons bed bijslapen, een wijzend vingertje, opgelucht ademhalen als ze even in hun bedje willen slapen, het jammer vinden dat ze alweer een dutje doet...
En jij? Had jij ook een idee wat je wel/nooit of te nimmer ging doen? Hoe lang hield jij het vol?

dinsdag 18 april 2017

cadeautje voor mezelf

Ik maak een lang verhaal kort: ik kocht een smartphone.
Wie het lang verhaal wilt, moet er maar eens tussen pot en pint achter vragen, het zou ons heel ver kunnen brengen ;)
Bovenstaande zin is gemeend,dus mail gerust :)

Maar die smartphone zat nog geen week in mijn sjakos te verdwalen als ik op zoek moest naar een hoesje.
Kreeg ik nu toevallig geen mail van smartphoto.

Serieus, karma lijkt me toch een speciaal gegeven.
Dus ik pluis hun website uit en zie daar een schoon aanbod hoesjes.



Ik kies, plak één foto, klik op bestellen en voilà 4 dagen later had mijn smartphone de hoes van zijn leven rond zijn lijf.



Zot content gelijk een klein kind ben ik.
Dus eu merci smartphoto!

En dan een vraag voor jullie. Zo'n smartphone, daar kunnen app's op. Hebben jullie aanraders? Ik hoor het graag

vrijdag 14 april 2017

in den beginne

ik beloofde jullie het vorige week en belofte maakt schuld...hier de 5 bewijzen dat ik nog piepjong ben. Als in...mijn eigen leeftijd en wat minder (toch ten opzichte van de gemiddeld 83.16 die ik ga worden)


  • Ik heb nog geen enkel grijs haar. Ik herhaal, puur om mijn zus te pesten, geen enkel grijs haar. Nergens niet. (voor't geval die eerst ergens anders komen dan op jouw kruin)
  • Ik kan schoenen, al heel mijn leven, kopen in de kinderafdeling. Serieus. Of dat nu te maken heeft met het jonger voelen al dan niet met geweldig kleine voeten, laat ik in het midden. We onthouden: kinderafdeling.
  • ik kan nog steeds ongepast rood worden als er ne schone gast iets aan mij vraagt, of gieberen om een flauwe mop #whatsmyageagain 
  • Ik bezocht nog maar 8% van de hele wereld, ging nog maar op reis in 20 verschillende landen. Het is nu zelfs statistisch bewezen dat ik nog jong ben én toch al 20 landen bezocht heb. En dat ik dus nog tijd heb om de overige 175. :)
  • Last but not least: ik heb nog 2 melktanden. In heel mijn leven ben ik al 3 keer naar de tandarts geweest, 3 keer omdat ik dacht dat ik een gat van jewelste had en 3 keer werd ik naar huis gestuurd met versgetrokken foto's die bevestigden dat ik én als melktandbezitster én gaatjesloos door het leven ga. Hell Yeah!

maandag 10 april 2017

twinning is winning?

Dat het tijd was om eens iets voor die ene zoon van u te maken.
En dat ge daar nu, ineens, plots en onverwacht, tijd én goesting voor had.
 


Maar dat de zus net dezelfde wou, daar had ge niet op gerekend. Het feit dat Ida in dezelfde pull kon als Osar (bewijs hieronder) maakte het wel wat makkelijker.


En voila, uw tijd en goesting draaide wat overuren (omdat overminuten nu echt een heel raar woord is, niet?)




Zin in herkleden hadden ze niet, ze moesten de wereld nog redden en dan van spiderman spelen en putten gaan graven op het veld.
We mogen blij dat ze even tot op het terras wouden komen ;)

stof: modecoupon
patron: Stof voor durf het zelvers 2, deze pull maar dan zonder knopen en in sweaterstof

vrijdag 7 april 2017

het gevolg

Ik ben nog niet oud. Echt niet.
Maar ik ben ouder geworden, dat wel.
De ene keer denk ik shit, de andere keer foert.
Maar helemaal ontkennen kan ik niet meer

  • flappende armen. Zeggen dat ik een onsportief type ben, is een understatement. Ik sport niet. Nooit. Tenzij het sportdag is, dan wel. En dan moet ik daar een half jaar van bekomen. Wel tot voor kort vond ik dat ge dat niet echt zag. Oké afgetraind zie ik er niet uit maar tegenwoordig flappen de onderarmen. Echt waar. Zeer vervelend nu de zomer eraan komt. Als u tips heeft, die van't slag zonder sport, hoor ik het graag
  • men spreekt mij aan met mevrouw. Eerlijk waar. Men denkt ook steeds dat ik zwanger ben (reden: lees hierboven) dus stokoud zie ik er nog niet oud maar mevrouw is toch al een teken, niet?
  • Ik hoefde laatst niet meer uit te leggen dat ik toch niet minderjarig was als ik aan kinderen begon. Iets wat ik tot mijn 30ste veel heb moeten doen. Samen met mijn pas te pas en onpas tonen. Die fase ben ik nu (helaas?) gepasseerd.
  • ik riep overlaatst naar mijn moeder: mama, stopt daar nu toch eens mee. Meer lachend dan boos, ofzo hoor. Maar men keek naar mij alsof ik een speciale was en begon te fluisteren: de'r zal iets aan de'r kop zijn. buiten het feit dat dit laatste echt is, ben ik blijkbaar op een (zichtbare) leeftijd gekomen dat ik mama binnenshuis zeg. Wat ik dan buitenshuis moet zeggen, daar ben ik nog niet aan uit.
  • toen ik een nieuwe bril kocht, zei de dame in kwestie dat het tijd werd voor een verfijnder model. Ik, verfijnder? toen wist ik het zeker...ik begin oud te worden.
Volgende week? De 5 bewijzen dat ik nog piepjong ben, ahja ;)

woensdag 5 april 2017

de dag dat ik eens gastblogger werd

Ik schrijf al lang. Ik had al eerdere blogs. Sommige staan nog online, andere niet.
Meestal met zeer gegrond reden.
Ik zat al in een redactieraad, schreef al mijn eigen schooltoneel (waar 165 kinderen elk hun rol in hadden, jawel)
Ik schreef al eens een review.

Maar gastblogger zijn, dat was ik nog nooit. Tot op 1 april.
Geen mopje.

En ja, ik voelde mij enorm vereerd dat Lieselot mij die kans gaf.
Echt, ik zit hier nog te glunderen.

Geniet mee...

WEEKENDTIPS MET MAMA-BLOGGER SOFIE!

weekendtipsOmdat wij moeders eigenlijk alleen maar van elkaar kunnen leren, ga ik vanaf nu regelmatig op zoek naar verhalen over het moederschap en hoe andere mama’s het weekend met hun kroost aanpakken. Weekendtips, je kan ze nooit genoeg hebben! Deze week is het de beurt aan Sofie, mama van drie: Ida, Oscar en Jef en lief van Tom. Deze juf van 21 snoodaards blogt over de vele g’s in haar leven: genaaid, gelezen, gezin, gebeurd maar ook geprobeerd en niet gelukt.  
Op vrijdagavond begint voor mij officieel het weekend. Zalig nietsdoen, rusten, uitslapen,… of neen wacht, die zin was een aantal jaren geleden de definitie.Het weekend begint nog steeds op vrijdagavond, maar uitslapen zit er niet meer in. Of dat aan mijn kinderen ligt? Dat denk ik niet, ik ben de stille momenten voor het lawaai, gekir en gekwebbel meer en meer beginnen waarderen. Stiekem ben ik er van overtuigd dat de ochtendstond echt goud in de mond heeft, dus wie weet hoe rijk word ik ooit.
Vrijdagavond houden wij hier aperitiefavond. Met bloemkool, gesneden wortels, afgehaalde frietjes, tv en pyjama’s. Al zijn die afgehaalde frietjes ook soms gewoon wok en die gesneden wortels chips.
Zaterdagochtend begint steeds met het klaarmaken van 3 koters tegen de klok van 9. Ida, de oudste en énige dochter in huis, gaat dan naar multimove. Tijdens dat uurtje leert ze verschillende sporten kennen én kan ze al haar ochtelijke energie kwijt. Na een uurtje pikken we haar weer op. Ondertussen genoten de jongens en ik van elkaar. We kopen een bloemeke of gaan een koek eten bij de bakker, hier om de hoek. Soms fietsen we ook gewoon wat rond. En als’t regent, rijden we gewoon naar huis. Tom profiteert van het moment om wat te verbouwen of uit te slapen.
weekendtips
Eén keer per maand proberen we een echte uitstap te doen. Zo gingen we 2 weken geleden naar Genthet huis van Alijn bezoeken. Ze hebben er een rondleiding vanaf 4 jaar, dus perfect voor de oudste 2 hier. We hebben ook een abonnement op de zoo/planckendael. Even een stevige hap uit het budget maar na 3 keer heb je dat er al uitgehaald en ik garandeer jullie dat er steeds wat anders te beleven valt. Het klinkt als een goedkoop promopraatje maar soms is de waarheid niet meer dan dat.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij ons kan er in het begin van de maand al wat meer van af dan op het einde van de maand. Om dat op lossen heb je niet meer nodig dan een bos. In elk seizoen hier een voltreffer. Kampen bouwen, in bomen klimmen, verstoppen, gewoon wandelen en dat allemaal voor niets!
Er zijn ook zaterdagen dat we gewoon genieten van onze tuin. We hebben geen omheining rond onze tuin dus Ida en Oscar bevinden zich al vaak in de velden achter ons. Ja, echt waar. Zo lang de boer het nog niet ingezaaid heeft, gaan ze met hun stokken en schep op pad. We hebben het geluk van 3 kinderen te hebben die geen zittend gat hebben. Ze moeten in beweging zijn. Zo kregen we onlangs van vrienden een klimtoren cadeau. Je kan er op klimmen maar ook een winkeltje mee houden. Aanrader.
weekendtips
Als het weer niet toelaat om buiten te spelen dan bakken we. De mensen die me kennen weten dat ik geen kookwonder ben, maar als zelfs ik cupcakes kan maken dan kan iedereen het. Af en toe knutselen we ook samen. Ida trekt haar ook graag terug in de wereld van lego terwijl Oscar en Jef dan weer genieten van playmobil of ruzie maken. Dat ook.
Aangezien wij wonen in het dorp waar Tom opgroeide, springen er ook regelmatig vrienden binnen. Die blijven eten of we rijden ergens samen naar toe. Daarnaast groeide Tom op een boerderij op. Ida, Oscar en Jef doen niet liever als naar hun “pit” gaan helpen: paarden eten geven, rijden met de tractor, gewoon rondlopen met een kapotte emmer,… Het leven kan soms heel eenvoudig schoon zijn. De enig traditie die wij hier in ere houden is die van zondag = wasdag. Al het vuil spoelen wij (symbolisch) af en maakt ons klaar voor een frisse start van een nieuwe week.
Mijn beste tip voor een geslaagd weekend? Niets moet! Doe enkel wat je wil. Laat je vooral niet te veel leiden door trending topics op facebook/instagram/… Als jij niet graag knutselt doe je er niemand een plezier mee om persé een moederdochter workshop knutselen te volgen. Als je liever op jouw gemak thuis bent, dan doe je dat toch gewoon. Je hoeft je daar niet voor te verontschuldigen en zelfs niet voor te verantwoorden.

maandag 3 april 2017

luchtig, fris,...

 In de stoffenkast lag een zomers, fris en luchtig stofje. Geen idee wat er ik van plan mee was toen ik kocht. Ik weet zelfs niet meer waar ik het kocht. Maar 't feit dat het in mijn kast lag is een bewijs van gekochtigheid :)
Ida en ik zochten een patroon dat het luchtig zou houden. Nu op een lange broek, meer dan eens op een short en misschien ooit eens op een rokje. Dromen kan gene kwaad, niet waar?
Dus gingen we voor de butterfly top uit La Maison Victor.
En de styling nam die dochter wel heel serieus. Er werd een plekje rommelvrij gemaakt om dan met nieuwe "rommel" af te komen.

 oh en wie zich nog dit herinnert? De dochter wou kort haar, ik lang, dus we maakten een compromis. Niet voor eerste noch voor de laatste keer ;)


  
Met attributen enal.
Ook met diva streken enal.
 Maar vooral met een  goedkeurend oog.
En met dit eerste luchtige en frisse naaisel is hopelijk de start gegeven van vele ;)